Masallarımız

Yaşam boyu  o kadar çok izlenilecek film,gidilecek tiyatro,okunacak kitap,gezilecek yer var ki insan, hayatı süresince  birçoğunu yapamayacağı için üzülüyor. Romalılar ise bu durumu 'ars longa, vita brevis' diye özetlemişler. “sanat uzun, hayat kısa” Dijital çağda bilgiye ulamanın kolaylığı ve hızlılığı günümüz nesillerini şanslı kılıyor..Ama  geçmişe baktığımızda   günümüz nesillerinden daha şanslıyız.. En azından kısa sürede olsa doğal yaşamı gördük.. Doğal  beslendik mevsimleri bile zamanında yaşadık. en önemlisi   büyüklerimizden masal dinledik.. Ve o masallar  kültürel alt yapımızı oluşturdu.O muhteşem masalları anlatan büyüklerimizi  bir bir kaybettik. Masallar kaldı ama anlatanlar yok oldu  sanırım bir  süre sonra anlatanlar olmayınca masallarda  unutulup gidecek.. Yaşı yarım asırı aşan bir çoğumuz soğuk kış gecelerinde  soba yada mangal  başında   aile büyüklerinde  yada komşularından  masal dinlemiştir. Ne kadar  anlatılsada o masallar  hiç eskimezdi... çocuklar  masalın sonunu getiremezdi uyuyup kalırlardı.. Çocukluğumda masal anlatan  mahalle büyüklerini tanıma  şansı buldum.. Müthiş tekerleme söylerlerdi  yaşı seksenlerde olan Süheyla teyze ,aklımda kalanı " Buğday ektim darıdır diye sultan ahmet minarelerini cebime soktum borudur diye"  diğeri " yer altında tıkır mıkır bizim sıçan kilim tokur" kimbilir   kaç yüzyıldır halk dilinden süzülüp gelmişti  tekerlemeler.. Farklıydı  büyüklerin dizlerinde   o masalları dinlemek...Arzu ile Kamber'i Peri  masallarını, keloğlanı ,zümrüdü anka kuşunu    ilkokul öncesi dinlemiştim. Ve masalları dinleyen her çoçuğun  yaşattığı hayal dünyası her masal dinleyişinde  büyüyüyen  evreni kaplayan duyguları.. Masallarda  hep iyiler kazanırdı kötüler cezasız kalmazdı. Kültürler  iç içe geçtikçe 1001 gece masallarından hindistan söylencelerine  Dede Korkut'a kadar rengarenk bir  masal dünyasında yaşadığımız daha iyi anlıyoruz. Günümüzde  dijital ortamda masallara ulaşsakta soğuk ve duygusuz geliyor  masal anlatıcıların  yanında..